Fotografie heeft mij geleerd om meer bewust te zijn van de meest simpele dingen of dagelijkse momenten. Een paar jaar geleden realiseerde ik me dat ik als een ‘lopende lens’ door het leven ga. Dagelijks ben ik op zoek naar de beste composities, de beste licht condities, mooie schaduwen of realiseer ik me hoe kleurrijk het ergens is. 

Sinds mijn jonge jaren ben ik al geïnspireerd door fotografie. Echter ging ‘vroeger’ mijn meeste aandacht uit naar auto’s, motoren en allerlei andere zaken die met snelheid geassioceerd konden worden. Niet zo gek dat ik op 16 jarige leeftijd naar Driebergen vertrok voor de Automotive Business School . Wat overigens een leerzame en dankbare periode uit mijn leven is.

Na mijn opleiding duurde het niet lang voordat ik besloot om van mijn pas verdiende salaris een spiegelreflexcamera aan te schaffen. Al gauw kreeg ik door dat portretten maken mij het meest fascineerde. Na jaren zoeken kan ik nog steeds niet de juiste woorden vinden om uit te drukken hoe het is om een scherp en persoonlijk portret te maken. Afgelopen jaren kreeg ik steeds vaker te horen van mensen om me heen dat ze de natuurlijke expressie van de modellen in de foto’s weten te waarderen. Volgens mij is dat juist de kracht van een goede samenwerking.

Nadat ik mijn eerste full frame camera aanschafte werd me pas echt duidelijk hoe belangrijk deze keuze was voor mijn ontwikkeling als hobbyfotograaf, maar ook voor mij persoonlijk. Sindsdien heb ik geleerd dat fotografie meer dan een hobby is; 

Het is een lifestyle, het is mijn passie en het geeft me enorm veel energie.